Spellingsadvies
In de loop van het bestaan van Veldeke is de spelling van het Limburgs een regelmatig terugkerend aandachtspunt geweest. Omdat de Limburgse dialecten méér klanken hebben dan het standaard Nederlands, volstaan de 26 beschikbare letters niet om die taal in een geschreven vorm te gieten. In de ons omringende taalgebieden van Duits (de Umlaut) en Frans (accent grave en accent aigu) zijn die leestekens overigens evenzeer heel gebruikelijk. Maar ook bij de medeklinkers kent het Limburgs een gebruik dat in het Nederlands niet voorkomt: de combinatie -gk-zoals in “zègke” of lègke”.
Spelling-2003
Dialectvereniging Veldeke heeft de spellingsregels voor het laatste vastgelegd in Spelling 2003 Het gaat hier uitdrukkelijk om een spellingsadvies; in de praktijk hanteren sommige plaatsen of regio’s afwijkende richtlijnen omdat men van mening is dat specifieke klanken van de daar gebezigde taal onvoldoende tot hun recht komen in de voorgestelde spelling. Het tekent de veelvormigheid van de taal die in Limburg gesproken wordt en het is tevens erkenning van het feit dat in die veelvormigheid juist een deel van de aantrekkelijkheid van onze streektaal schuilt.
Veldeke hanteert als uitgangspunt bij het hanteren van de spellingsregels: Wees streng voor je zelf maar soepel voor anderen. Met andere woorden: het is belangrijker dát er Limburgs geschreven wordt dan dat de spelling daarvan altijd volgens de regels is. Het werkt dus averechts om iemand die probeert Limburgs te schrijven, voortdurend te attenderen op wat hij fout schrijft. Maar voor wie wil weten hoe de regels zijn, is het Spellingsadvies beschikbaar.
Taalcursussen
Gingen aanvankelijk ook binnen Veldeke nog wel stemmen op om te komen tot een Standaard Limburgs dat als gezamenlijke (schrijf)taal voor de gehele provincie kon gelden, de erkenning én waardering voor die veelvormigheid heeft ertoe geleid dat het streven daarnaar in de moderne tijd naar de achtergrond is verdwenen. Wel organiseert Veldeke binnen verschillende van zijn kringen regelmatig taalcursussen waarin de spelling van het Limburgs wordt uitgelegd en aangeleerd. Dan blijkt dat wat aanvankelijk misschien als een overvloed van leestekens overkomt, in de praktijk vrij eenvoudig te begrijpen en aan te leren is.