Wim Kuipers (Maasniel)

Backecrêche

Eine bóngerd – eine wie vreuger. Hoeswei. Eine grote zoek de keerseboum. Aopen daag veur de bieje. Nótsbedrief veur boer, wichter, naobers. Daoveur löp dao nag ein kreem, zaet me.

Wilhelmina is de naam. Ich höb ze nag neet gezeen, wiewaal ich veur häör umgefits bön. Ich loer of geine mich zuut en roop Wil-hel-mi-na, mit ein lang aangehaoje mi. Nao nag ins rope zeen ich get  aankómme. Ze (wen zie ‘t is) haet de rök gewölf. Giftig? Nae, ze löp mit gedrage sjtep, wie ein keunegin. Sjtatig zól me zegke mae ze wit zelf neet mie waat sjtatig is.

Ha, dao kump ze gans oet ’t graas gesjtaats; dae rök haet ze zich zoe mótte make det de middelste memme neet door d’n toter sjleipe. Ein waslien vól waelj ónger de boek – wo zien de bekskes?

Die kómme neet, heur ich ein sjtum achter mich. Woveur neet? Ich kan waal rope, zaet de sjtum, mae doe wits neet wie me det sjrieve mót, bekskes. Ze zólle daoveur waal biej de voorbekskes zien.’

Ich heur Wilhelmina eine tevraeje sjnork poefe en dink te weite woveur, woveur ze neet zeuke geit. Festival De Bie riet wie eine sjtier. Rap sjrappe die zin, zaet de sjtum – rap.

Juni 2018

Rattetenj

Hiej die moder, ja veur dich, kiek ouch
is neet wie me zich moders dink
of haop (haop huip zich op, haet
gein veut veur voert en wiejer)
werm en mit ummer det broelofshert.

Dees haet de henj vól rattetenj
en wo ze treujt sjreujt al waat greujt.

Me zaet ze haet häör wichter opgegaete.

Gelaoge kwatsj: ze zien gekaok op d’n tv
veur twie miljoon zoog gans de werreld
de veutjes in de kaetel gaon (ach wieväöl
wichter loupe geweun neet weg).

Culpa wie en waem

Me zaet det die mit de keplaon van drei dörper wiejer get haet.
Ze wól geine miens. Häör moder aan de kaerel gesjtorve.
Bao noets oet bèd gewaes. Mós trouwe. Eine maondj Zoe!,
doe begós ’t kótse al. Greune sjliem, krank, kiendje
d’n teenden daag kroop daen dieke weer d’rop, misselik,
vief wichter binne zeve jaor, tössedoor nag de ker opgesjlage.
Aorlog, sjtrange wintjer, nómmer zös is in de boek begrave.

Leedje

zeve zeve körvel en ei vleugske roesj
hui mit menkes det ich veur lerbkes toesj

Maas biej de Weerd
in graas gesjeerd

twie tuurkes gauw get van de Vaem
doe bös dich en wie is waem

en det ammaol ammaol in d’n inkeman
van Teun Touver dae onnag hekse kan.

Wim Kuipers, Neel